Hier terug wat nieuws van ons! We waren redelijk onbereikbaar de laatste tijd, geen internet, geen elektriciteit, zelfs geen stromend water.. en dat voor een dag of 4! De Lariam heeft ons ook genekt vorige week.. Eerst was het Marylin die kampte met verschrikkelijke hoofdpijn, daarna was het mijn beurt om een heel weekend ziek in mijn bed te liggen. Bij deze, de Lariam vliegt in de vuilnisbak en wij zullen vanaf nu sprayen tegen de muggen! Het leven in Rukoma-Sake is veel rustiger dan in Kigali, maar het is een mooie afsluiter voor ons Rwandees avontuur! Onze weekindeling ziet er als volgt uit: maandag en woensdag prenatale consultaties, dinsdag en vrijdag kindjes vaccineren, donderdag helpen bij het uitdelen van medicatie aan HIV pos patiënten en in de namiddag zijn we meestal te vinden in het verloskwartier! Deze namiddag riepen ze mij de verloskamer binnen, omdat er een vrouw op bevallen stond (of dat dachten ze). Het was een derde kindje en ze had volledige ontsluiting, dus alles leek er gunstig uit te zien. Ik haastte mij in schort, botten en handschoenen en stond klaar.. en wachtte en wachtte.. Het kindje bleek helemaal niet in te dalen! Ik voelde dan maar zelf en voelde dat het bekken te klein was voor de grootte van het hoofd (hoe de andere twee kindjes ter wereld zijn gekomen blijft voor ons een groot vraagteken.. Waren ze prematuur? Bestaan ze wel? Want een iets was zeker, een normaal a term kindje kon zeker niet passeren!). Ik vertelde meteen wat ik voelde en alles werd in gereedheid gebracht op de vrouw te transfereren naar het ziekenhuis, want in het centre de santé zijn er immers geen dokters, laat staan operatiezalen! Helaas, de ambulance bleek niet te starten en de andere auto is niet verzekerd en er waren controles in Kibongo (waar het ziekenhuis is).. Ondertussen lieten ze de vrouw, Marylin en mij achter in het verloskwartier.. We controleerden voortdurend de harttonen met de hoorbuis van Pinard en het kindje raakte in moeilijkheiden, dus een spoedsectio leek hier wel het beste! De ambulance uit Kibongo was ondertussen vertrokken en wij besloten hen tegemoet te rijden met de niet verzekerde "ambulance". Na een helse rit van 30 min hebben we dan in het midden van de weg de vrouw helpen overbrengen naar de andere ambulance. We werden meteen omsingeld door enkele tientallen mensen. Hopelijk is alles goed afgelopen! De zusters hier zijn werkelijk schatten, prachtige dames, stuk voor stuk! Maar de plicht roept..Ons Rwandees avondmaal! groetjes!